انواع من»
۱. حرف جّر ⇦ مِن
از جمله‌ی حروف جر است و اسمی که بعد از آن می‌آید مجرور میشود. هنگام معنی کردن از کلمه‌ی از» استفاده می‌کنیم. در تجزیه می‌گوییم حرف جر، عامل و مبنی بر س.
خَرجَ علیٌّ مِنَ البیتِ.
۲. اسم موصول ⇦ مَن
در تجزیه معرفه و مبنی است.
هُوَ مَن نصرَ المستضعفینَ.
۳. اسم شرط ⇦ مَن
اسم شرط بر سر دو فعل می‌آید و هر ۲ فعل را مجزوم می‌کند و در تجزیه، نکره و مبنی است.
مَن صَبَرَ ظَفَرَ
مَن (اسم شرط و مبتدا)
صَبرَ (فعل شرط، محلاً مجزوم )
ظَفرَ (جواب شرط، محلاً مجزوم )
فعل شرط و جواب شرط با هم خبرند.
۴. استفهامیه ⇦ مَن
جمله را پرسشی می‌کند و در اول جمله می‌آید و به معنی چه کسی است. در تجزیه می‌گوییم نکره و مبنی. برای مذکر و مونث هنگام پرسش یکسان به کار می‌رود.
مَن انتَ؟ مَن انتِ؟
انواع " ما "
۱. مای کافّه
به حروف مشبهه الفعل می‌چسبد و آن‌ها را از عمل بازمی‌دارد و غیر عامل و مبنی بر س است.
** انَّ المؤمنینَ اخوَهٌ
** انمّا المؤمنونَ اخوهٌ
۲. مای نافیه
به حرف مای نافیه معروف است و بر سر فعل ماضی و فعل مضارع می‌آید.
و در تجزیه می‌گوییم :حرف نفی ،غیر عامل و مبنی بر س
** ماکَتَبَ (ننوشت)
** ما یَکتُبُ (نمی نویسد)
۳. مای موصول
الف. اسم موصول است که بین ۲ فعل می‌آید و نقش مفعولی دارد.
ب. هنگام تجزیه می‌گوییم (اسم موصول، معرفه، مبنی)
ج. هرگاه ما» در جمله بیاید ولی مابعدش فعل نباشد و جمله هم سؤالی نباشد، در این صورت ما» موصول است.
** لِلّه ما فی السَّماواتِ و ما فی الارضِ
۴. مای شرطیه
به اسم شرط معروف است و بر سر دو فعل برای مجزوم کردن می‌آید و در تجزیه می‌گوییم )اسم شرط و نکره و مبنی)
** مَا تُقدِّموا لانفُسکم تَجِدوهُ
(ما: اسم شرط) (تُقدِّموا: فعل شرط مجزوم با حذف نون) ( تَجِدوُ: جواب شرط مجزوم با حذف نون )
۵. مای استفهامیه
جمله را پرسشی می‌کند و بعد از آن فقط یک فعل می‌آید. اکثراً نقش مفعولی دارد و در تجزیه می‌گوییم: (اسم استفهام و نکره و مبنی)
** ما اَکَلَ؟ (ما: مفعول به و محلاً منصوب)
۶. مای تعجبیه
بر سر فعل تعجب افعلَ» می‌آید و همیشه نقش مبتدا و محلاً مرفوع را داراست و در تجزیه می‌گوییم: (نکره و مبنی بر س)
** مَا اجمَلَ الربیعَ
مَا: مبتدا و محلاً مرفوع
۷. مای شبیه به لیس
مانند افعال ناقصه عمل می‌کند و اسم آن مرفوع و خبرش منصوب است.
** مَا هذا بَشراً
هذا: اسم ما و محلاً مرفوع
بَشراً: خبر و منصوب
درباره این سایت